Een koude augustus ochtend begint met een kleurrijke zonsopkomst. Om zes uur komen we als Melusi-medewerkers en enkele gemeenteleden samen om God te loven en te prijzen in de kleine kapel. Hier nemen we de tijd om voor onze daklozen en verslaafden te bidden. Er verblijven op dit moment zo’n 25 mannen bij ons. Ieder met zijn eigen verhaal, voortkomend uit gebroken en hopeloze situaties. Het is zo’n dag dat je begint met stilstaan bij het kruis, want daar ligt onze hoop, onze genezing en onze toekomst.

Roos de Waaij begint te stralen als ik haar vraag om iets te vertellen over de band met hun zendende gemeente.

Marieke kreeg een roeping voor West-Afrika. Na een intensieve taalstudie verblijft ze al langere tijd bij een gastgezin. De ultieme gelegenheid om kennis te maken met de lokale cultuur en gebruiken. Marieke neemt ons mee naar een dag uit het leven van Ramata (een Fulani woestijnbewoner) en deelt ook iets van haar eigen ervaringen.