Een levensveranderende pelgrimstocht

Vijf weken lang wandelen door het landschap van de Camino in Spanje. Een avontuur dat Harry Raaphorst graag aanging. De Camino is een pelgrimstocht, die jaarlijks door vele pelgrims uit Europa en daarbuiten wordt gelopen. We gingen met Harry in gesprek over de reis die hij gemaakt heeft en welke impact dit op hem heeft gehad.

• Wat bewoog je om mee te doen aan de Camino?

“Ik zag een advertentie over de Camino in het WEC Nieuws. Ik vind wandelen geweldig en daarnaast heeft zending mijn hart. Het leek me mooi om die twee passies met elkaar te combineren.”

• Hoe heb je de Camino ervaren?

“Iedere dag zat boordevol verrassingen. Ik heb veel persoonlijke gesprekken mogen voeren met andere pelgrims, waarbij er ook ruimte was om over het evangelie te praten. De rust en de vrede die ik ervoer hadden iets paradijselijks. Het stemde mij tot een dankbaar mens. Ik mocht stilstaan bij de vele zegeningen die ik in mijn leven heb ontvangen.”

• Wat waren hoogtepunten voor jou?

“Al op de eerste dag deelden mede-pelgrims kwetsbare verhalen uit hun leven met mij. Zo ontmoette ik een Belgische vrouw die kampte met de gevolgen van een burn-out. Haar valkuil was om té goed te willen zijn. Goed voor haar man, kinderen en werk. Ze bleef maar kijken naar haar eigen falen. Met woorden uit het evangelie mocht ik haar moed inspreken.

Een paar uur later kwam ik een 27-jarige pelgrim tegen. Hij bleek nog steeds verbitterd te zijn over iets wat iemand anders hem had aangedaan. Ik stelde hem de vraag of hij deze persoon ook kon vergeven. Samen met hem mocht ik bidden voor kracht om deze persoon toch te vergeven en te zegenen. In een paar uur tijd had ik al zulke bijzondere ontmoetingen! Dat ging door tot het eind. Op het laatst had ik 130 namen van mede-pelgrims op mijn gebedslijstje staan! Van te voren hoopte ik mensen bij Jezus te mogen brengen. Uiteindelijk heb ik één jongen naar de Heer mogen leiden.”

• Tegen welke uitdaging(en) liep je aan?

“Fysiek gezien moest ik een behoorlijke inspanning leveren. Eigenlijk had ik elke dag pijn in mijn voeten. Terwijl ik best een getrainde wandelaar ben. De maximum afstand die ik op een dag gelopen heb was 44 kilometer. Gemiddeld liep ik 30 kilometer per dag. Mijn mede-pelgrims hadden ook pijn aan hun voeten, dus we mochten samen oplopen. Zo konden we elkaar aanmoedigen en de pijntjes vergeten. Voor mijn vrouw was het een uitdaging dat ik vijf weken weg was. Gelukkig ging het goed en mocht ik haar na deze weken weer in mijn armen sluiten.”

• Hoe zag een dag Camino er voor jou uit?

“Tussen 5 en 7 uur in de ochtend stond ik op en nam een paar pinda’s en dadels om op te starten. Na een uur wandelen kon ik een licht ontbijt nuttigen in een herberg. Deze herberg was meestal een verzamelplaats waar je mensen tegenkwam waarmee je die dag samen zou optrekken. Tegen lunchtijd had ik driekwart van de dagelijkse loopafstand afgelegd. Zelf liep ik meestal door tot een uur of drie in de middag. Na aankomst in de herberg was er tijd om te douchen en het plaatsje te verkennen, waaronder de kerken. Na de ‘borreltijd’ was het tijd voor een pelgrimsdiner. Daar ontstonden allerlei persoonlijke ontmoetingen en gesprekken. Tegen 9 uur in de avond ging ik naar bed. Ik had een vast ritme en voelde me wel een monnik. Het slapen ging gelukkig goed, ondanks het feit dat ik soms wel met 8 tot 20 personen op een zaal sliep.”

• Wat wil je doen met de ervaringen die je hebt opgedaan?

“Ik bid iedere week voor de pelgrims die ik ontmoet heb. Daarnaast probeer ik op afstand nazorg te bieden. Tijdens de Camino heb ik een stukje ruwheid van mijzelf neergelegd bij een grote berg met stenen. Opgelucht ging ik de berg af. In plaats van ruw wil ik zachtmoedig zijn. Een mede-pelgrim zei tegen mij: ‘Zonder nederigheid kan God niet horen’. Ik wil nederiger zijn richting God en vaker achter Hem aan lopen. Ook wil ik minder berekenend zijn naar mijn vrouw en vrienden. Daarin heb ik nog een lange weg te gaan, maar het kwartje is gevallen. Mijn thuis is nu weer mijn zendingsveld geworden. Waarbij ik word uitgedaagd om bijvoorbeeld mijn buurman lief te hebben, want wat voor zin heeft het anders om de Camino te lopen?”

• Welke mensen zouden eens serieus moeten overwegen om deel te nemen aan de Camino?

“Iedereen die lichamelijk sterk genoeg is en eraan wil bijdragen dat mensen dichter bij Jezus komen, en Jezus bij hen. Als je van ontmoetingen met mensen houdt, moet je dit doen!”

Neem contact met ons op over de mogelijkheden om net als Harry een Camino avontuur aan te gaan: mobilizer@wec-nederland.org